Woensdag 8 februari
Wat een dag! Helemaal enthousiast ben ik over mijn avontuur, vandaag begon het in de Kunsthal in Rotterdam. Observatie in haar puurste vorm. Ik liet los tussen de kunst en ben gaan schrijven. Wow! Ineens kwam er poezie uit, wat me nog nooit is gebeurd. Het voelde gewoon zo..Na een uur was ik leeg, klaar. Tijdens het openstellen naar een nieuwe blik ben ik ook bezig met het openstellen naar nieuwe mensen, wat me nu nog best wel veel kost merk ik. Het is tot nu een bijzonder goed gevoel dit te delen met een groep die dat allemaal zo zoeken en gemotiveerd zijn.
Later in de middag kwam de antropologische blik. Apart om zo na te denken over dingen die je ziet en het te beschrijven als iets onbekends. Het geeft me een gek gevoel, alsof je even uit de ruimte stapt ofzo?
Als ik mijn aantekeningen van vandaag teruglees verbaas ik me over mijn bezoek aan de Kunsthal. Super cool!!!
Een grote pop, een draaikolk van een hoofd, helemaal in de knoop.
Glitters, bloemen, kleuren en printen, maar nergens is emotie.
Elke ruimte is anders qua kleur en sfeer. Deze is vol goud, zwart en rood. Veel pracht en praal, maar ik zie ook zeer.
Ik weet niet waar ik moet kijken, zoveel details, kleuren en kinderen, bloemen en wapens. Mannen te paard. Is strijd echt hun aard?
kunst is voor de dwazen, zij die verder kijken dan alleen vragen
“Ik heb zoveel moeite om de bordjes niet te lezen, soms spreekt de ruimte, maar soms ook niet, dan wil ik hem vullen met het onwetende.”
Hier is niets wat het lijkt, en toch is alles wat je ziet daar live onder je neus, zelfs meer dan ik zie.
De ruimte galmt, er is geen muziek. Veel donkere kleuren, dat is wat ik zie.
Bedekte vrouwen, een heldere blik. Het geeft me verwarring, wie ben ik?
Soms zie ik trots, soms verdriet. Ze spreken met hun ogen, maar is dat wat de wereld ziet?
Comments are closed