Einsteigen bitte!

De dagen schieten door mijn hoofd, hoe ga ik dit met woorden kunnen beschrijven? Ik heb zoveel gezien, genoten en meegemaakt in Berlijn dat ik eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen. Dus ik begin maar gewoon bij het begin.

Zaterdag 6 mei, 10:54u op station Tilburg.

Daar stond ik dan met mijn koffertje én mijn rugzak én mijn extra tas met snacks, een boek, water, portemonnee en nog andere zooi die ik nergens anders meer in kon krijgen. Mijn trein in Tilburg had vertraging, 10 minuten. Dit betekende dat ik alle andere overstap momenten al had gemist en ik zat nog niet in de trein. Top, het avontuur kan beginnen. Goed over de zeik natuurlijk, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik ging naar Berlijn!

Vijf stations en 8 uur verder was ik er dan, Haubtbahnhof, Berlin. Allereerst moest ik een kaartje hebben voor het OV, check! Wachtend op de bus op Ostbahnhof werd ik al gauw omringd door hardop denkende daklozen. De één was spraakzaam, een ander sleepte haar schoenzool al iets te lang over de straat. Ik wist toen nog niet dat er verborgen schatten in de prullenbakken zitten, iedereen kijkt er namelijk in. Bleken het glazen flessen te zijn voor statiegeld. Slim! Zo onderhouden we elkaar door middel van pils drinken, I like that.

Eenmaal aangekomen in mijn hostel heb ik me gesetteld en ben ik de stad in gegaan. Doodop van de reis, maar ik was er dus ik ging erop uit. Op internet zag ik dat er een feestje was in Berghain, blijkbaar de meest exclusieve club ter wereld, niemand komt namelijk binnen.. Al mijn moed bij elkaar geraapt liep ik door Friedrichshain, een wijk vol leuke eetplekken, bars en clubs. Ergens ging ik aan de bar zitten en al gauw had ik aanspraak, of ik een shotje luste? Nou daar zegt deze meid nooit nee tegen. Om 23:59u zou het feest beginnen, dus ik daarheen rond 00:30u. Het kostte me 5 minuten om naar het einde van de rij te lopen en achter aan te sluiten. Na een uur werd ik aangekeken voor een seconde een kreeg ik ‘nein’. Jammer man.

Tijdens het wachten ontmoette ik een stel uit Denemarken. Het was voor hen de 15e keer dat ze in Berlijn waren. Ook zij waren geweigerd dus besloten we samen naar een andere club te gaan. We liepen door de stad met bier, genoten van straat muzikanten en kletsten over van alles en nog wat. De club waar we belanden was niet zo spetterend. Het uitzicht was wel prachtig! Ik ging ‘op tijd’ naar huis en lang rond 04:25u in bed.

Zondag 7 mei, flink uitgeslapen.

Telefoon opgeladen, tijd voor video’s. Al filmend liep ik door de stad, onderweg naar Mauerpark. Wat een geweldig park is dat, zeker iets om nog eens naar terug te gaan! Een mega grote markt, eetkramen, groepjes mensen chillen overal, iedere paar meter staat een muzikant, breakdancers die een hele tribune ophypen, mensen die komen BBQ’en, verjaardagen die worden gevierd, kinderen spelen samen met een bal. Noem het maar op of dit park heeft voor ieders vrije zondag een plek om te genieten. De zon scheen, de mensen waren relaxed, mijn dag kon niet beter beginnen.

‘S avonds zag ik mijn klasgenoten in een restaurant. We kletsten wat bij over de vakanties. Blij om elkaar allemaal weer te zien. Helaas was ik echt te moe voor de verlenging dus ben ik lekker naar bed gegaan, morgen op tijd op.

Maandag 8 mei, 09:35 Brandenburger Tor.

Op de stem van Roy Mevissen liepen we door Berlijn. Hij vertelde ons over de geschiedenis van Berlijn. “Wat is hier gebeurd? Wat maakt deze stad nou zo bijzonder, probeer het eens te voelen. Kijk om je heen en kijk ook af en toe eens naar boven. Wat zie je?”

Met bijbehorende muziek liep ik van locatie naar locatie. Ik was de groep allang verloren toen er werd gezegd dat we gingen verzamelen op de afgesproken plek om 17:00u. Bleek dat we de tour wel samen zouden lopen maar dat er geen middag programma was. Oeps, ‘einzelganger’ is niet voor niets een Duits woord.

Mijn kamergenootje Anne en ik spraken over clubs in Berlijn. Ik vertelde haar dat ik van plan was om naar KITKATKLUB te gaan. Ze adviseerde me een outfit te kopen in een seksshop, zonder dresscode geen toegang. In middag heb ik natuurlijk gelijk ff een outfit gescoord. Donderdag zou mijn avond worden!

Later op de middag dronken we met de hele groep bier, aten in een restaurant en raakte allemaal aangeschoten. Opzoek naar een expositie eindigden we op een eindigende ‘open mic’ avond, we besloten om naar bed te gaan. De weg ernaartoe was zo ontzettend gezellig. In Berlijn zijn is fijn.

Dinsdag 9 mei, 09:38u Raw Gelände.

Een street-art tour van Steven. Hij vertelde ons over de verschillen in graffiti. Welke ongeschreven regels bestaan er, wat zijn de consequenties. Deze artiesten bewegen zich voort in gangs, nooit geweten. Sinds deze ochtend heb ik overal gezocht naar ‘1UP‘, een gang in Berlijn die anoniem een van de grootste gangs zijn die zich uiten in street-art. Op de meest gekke plekken kwam ik ze tegen, boven aan gebouwen, ergens op een muurtje, iedere wijk waar ik kwam waren zij geweest. The Kidz of Berlin.

In de middag trok ik mijn eigen plan, ik ging lekker wat rondlopen. Onderweg kwam ik een geweldige vintage winkel tegen waar ik twee bloesjes scoorde. Verderop zat een tentje op de hoek met goedkope maaltijden, heerlijk gegeten. Op de kaart had ik gezien dat de cocktails maar €5,50 waren, een uur of 3 later zaten we er met de hele groep, proost!

Na 3 margherita cocktails kon ik wel een dutje gebruiken. Een uurtje werden er 3 en ik was weer zo fit als een hoentje. We spraken af in de bar waar ik zaterdag was begonnen in mijn eentje. Ik was aan de late kant door mijn veel te lange schoonheidsslaap en had nog wat zitten kletsen met Anne op de kamer. De bar was wederom gezellig maar niet zo druk. Deze dag had ik teveel tequila gedronken. Ik eindigde in een club met een gast die ik in de bar had leren kennen. De avond liep anders af dan ik had gehoopt.

Woensdag 10 mei, 08:45 im Generator hostel.

In de ochtend kwam in terug in mijn hostel, goed overstuur. Er was iets vervelends gebeurd met de jongen die ik de avond ervoor had ontmoet. Lang heb ik erover nagedacht om hierover te schrijven. Toch denk ik dat het beter is om dit wel te doen, geen doofpot…

De avond ervoor gingen we samen naar die club, hij vertelde me dat ik hem kon vertrouwen en dat we gewoon als vrienden zouden gaan. Mijn klasgenoten waren allemaal al naar huis dus ik ging alleen, samen met hem. Eenmaal in de club aangekomen hebben we wat shotjes Berliner Luft gedaan en dronken we wat. Het gesprek veranderde al snel richting het feit dat hij mij wel zag zitten. Ik hem niet. Ongemakkelijk lachte ik zijn opmerkingen weg, ik was dronken. Ineens wilde hij met me zoenen en zei ik dat ik daar geen behoefte aan had. Toch bleef hij doorgaan met vragen of hij een kus kon hebben. Uiteindelijk heb ik het afgehouden en gaf hij me het gevoel dat hij daar respect voor had. Inmiddels was het al laat, ik denk rond 05:00u in de ochtend, ik wilde gaan. Hij haalde me over om bij hem te blijven slapen, dat was voor hem geen enkel probleem zei hij, we konden nog wat drinken en gewoon gaan slapen.

Aangekomen in zijn appartement, die hij overigens deelde met 2 anderen, dronken we nog wat. Zijn huisgenoten sliepen al, in de huiskamer op een bank. Ineens begon hij me te masseren en kleedde hij me half uit. Ik hield hem tegen en zei dat ik me er absoluut niet fijn bij voelde. Ik wilde slapen. Hij ging ermee akkoord, ‘gelukkig’ dacht ik, want ik was te dronken om nog alleen over straat terug naar mijn hostel te gaan.

Een paar uur later werden zijn huisgenoten wakker om te gaan werken, ik hoorde ze lachen en in een taal praten die ik niet kende. Ik dacht nog: hopelijk blijven ze van mijn spullen af! Zodra zijn huisgenoten het appartement verlieten begon het. Ik werd overal aangeraakt, en er wurmde een hand mijn onderbroek in. Ik trok de hand weg en gaf hem een duw. Het enige wat ik wilde was nog even slapen én ik had die nacht al duidelijk aangegeven dat ik niks wilde doen op romantisch gebied. Geloof me, hij had daar dikke vette schijt aan. Plots voel ik dat hij zijn stijve uit zijn broek haalt en tegen mij aanlegt. Mijn ogen stonden wijd open. Mijn bloed begon te koken, wat moest ik nu doen? Ik sprak met mezelf af dat als hij nog 1 beweging zou maken ik er wat aan zou doen. Gek eigenlijk dat ik er niet meteen iets aan deed, ik bevroor, zoals altijd. Hij probeerde voor de tweede keer zijn hand in mijn broek te forceren en dat was de druppel. Ik duwde hem weg en werd heel erg boos. Schreeuwend vroeg ik hem of hij niet wist wat ‘nee’ betekent, nein, njiet, NO. In een rap tempo kleedde ik me aan, verzamelde ik mijn spullen en stormde ik de deur uit, richting mijn hostel. Hij volgde me en had het lef aan mij te vragen wat er aan de hand was?! In de deuropening van de poort keek ik hem aan en zei: “You are sexually harassing me, you would’nt know what it’s like to be a girl all by herself”. In willekeurige richting ging ik de straat op, hij riep nog dat ik de andere kant op moest en ik schreeuwde dat het me niet uitmaakte welke kant ik opging, zo ver mogelijk weg van hem.

Toen ik aankwam in mijn hostel was Anne, mijn kamergenoot, haar spullen aan het pakken. Ze ging naar huis. Ik vertelde haar wat ik had meegemaakt, gelukkig kon ik even uitrazen bij haar.

De rest van de dag had ik ontzettend last van een kater, maar ook van een naar gevoel in mijn buik. Hoe kon ik zo dom zijn? Waarom vertrouwde ik hem. Ik had gelogen tegen mijn klasgenoten dat ik veilig thuis was. Achteraf durfde ik ook niet meer te vertellen wat er was gebeurd. Niko, de jongen uit Kosovo. Zijn gezicht zal ik nooit vergeten.

Kreuzberg, de wijk waar ik doorheen liep die dag, wat een bijzondere wijk. Het wemelt er van de culturen. Het viel me op dat veel Islamitische mensen zich hadden gevestigd in deze wijk. Alle winkels en eetgelegenheden waren particulier, geen grote ketens zoals Subway of McDonalds. Blijkt dat zij het wel hebben geprobeerd maar dat de bewoners van Kreuzberg hier duidelijk een stokje voor steken. Zij pesten ze weg door de ruiten in te gooien en ze te bekogelen met verfbommen. “Wij hebben jullie niet nodig!”

Met mijn kater en een broodje Doner Kebab bracht ik mijn tijd door aan de Spree, koppie in de zon, denkend aan mijn dagen in Berlijn. Aan het einde van de middag zouden we met de groep afspreken op Klunkenkranich, een dakterras in Kreuzberg bovenop de mall, uitzicht over de hele stad. Mijn navigatie zei dat ik het een half uur lopen was, een perfecte wandeling door de wijk dus! Ik kwam door een straat die helemaal was afgezet voor kinderen. De hele straat was vol met kleine kindjes, ouders die genoten van de spelende kinderen. Vlaggetjes gespannen van de ene kant naar de andere kant van de straat. De grond zat vol met stoepkrijt. Honden liepen los tussen de kinderen door. Er was zelfs een hond, ik maak geen grap, deze hond had een kapsel! Niet zomaar een kapsel, nee hij had dreadlocks. AMAZING. Deze hond was er zo aan gewend dat hij tijdens het lopen soms zijn haren aan de kant zwiepte als het in zijn ogen hing, het was een hond met ‘swag’.

Onderweg liep ik nog over een kleine markt, het rook er heerlijk naar allerlei soorten eten uit verschillende landen van over de hele wereld. De zon scheen, mensen genoten van het leven. Bijna aangekomen bij de Mall waar ik moest zijn kwam ik een paar klasgenoten tegen. Samen gingen we naar Klunkenkranich, wat een uitzicht! Zeker een aanrader om eens een avondje door te brengen als je in Berlijn bent.

Donderdag 11 mei, Queensday.

De ochtend heb ik lekker rustig aan gedaan, heerlijk lang uitgeslapen op de kamer waar ik inmiddels alleen verbleef. Om 14:00u begon mijn tijdslot in Neuesmuseum. Dit museum heeft een rijke collectie aan oudheden uit Egypte, ik moest en zou hierheen. Niet om de collectie te bekijken, ik kwam voor het pronkstuk. De koningin van Egypte, Nefertiti. Om 13:30u stond ik al voor het museum, ik kon niet langer wachten. Ik vroeg de portier of ik nog moest wachten en ze deed de deur open met een knipoog en knikte dat ik wel naar binnen mocht. Ik had tot 15:30u de tijd om rond te lopen. Ik was op een missie, waar is Nefertiti. Ik liep door het museum, half rondkijkend, maar totaal geen concentratie. Het enige waar ik aan kon denken was dat ik haar zou gaan zien. Ze was op de tweede verdieping, in de enige ruimte waar ik geen foto’s mocht maken. Daar stond ze dan, zo verfijnd, anders dan al het andere wat ze ooit hebben opgegraven. Ze straalde. Ik kon niet stoppen met kijken, minimaal 10 hele minuten ben ik in deze ruimte geweest, heb ik haar bekeken vanuit iedere hoek. Het maakte me emotioneel. De koningin van Egypte, hier in Berlijn. Helemaal alleen met talloze bewakers om haar heen. Ze ging nergens heen. De kleuren waren nog zo mooi, haar hoed was prachtig. Ongelofelijk hoe ze haar zo hebben kunnen afbeelden, zo gedetailleerd, 4000 jaar geleden.

Voor de sier liep ik nog wat door het museum, ik had allang gezien waar ik voor kwam. Om 14:30u stond ik weer buiten. Op naar Markthalle Neun, een tip die ik had gekregen van een collega. Het was een foodmarket waar ik een frietje en currywurst heb gegeten. Langzaamaan ben ik weer terug naar mijn hostel gegaan, ik wilde rust nemen. Vanavond zou mijn avond worden. Ik ging naar KITKATKLUB. Inmiddels had ik nog 6 klasgenoten die een outfit hadden gescoord. We zouden met zijn alle naar de club gaan en van tevoren samen omkleden en optutten. Bier en muziek, foto’s en gekkigheid. We zagen er geweldig uit!!!

Ben je benieuwd naar het verhaal? Lees dan vooral mijn volgende blog met bijbehorende videoclip. Maar onthoud wel.. what happens in KITKAT, stays in KITKAT. 😉