‘Ik moet bloggen..’ is wat dagelijks door mijn hoofd spookt als ik thuis ben en eindelijk even rust heb. NIMBIN is zo’n enorm avontuur, mijn hoofd zit compleet vol met alle indrukken die ik iedere week binnen krijg.

En hier zit ik dan, eindelijk ben ik begonnen met typen, maar wat wil ik vertellen? Ik heb erover na zitten denken om het te gaan vloggen, mijn camera te openen en te vertellen over mijn ervaringen. Want waar ben ik goed in, ik ben goed in het vertellen van verhalen. Dit besefte ik me afgelopen dinsdag, tijdens ons bezoek aan een troubadour die ons vertelde over de Witte Wieven. Een legende die zich vestigt in Gelderland. Al eerder heb ik zitten denken over waar mijn creativiteit ligt, en die ligt vooral in het improviseren met taal. De troubadour inspireerde mij om mij te ontwikkelen in gesproken vorm, live journalism. Mijn charisma en vlotte babbel zagen dit wel zitten.

Deze ochtend begon ik met typen, en gek genoeg merk ik meteen dat ik wat meer ruimte in mijn hoofd heb gekregen. Van dat kleine stukje tekst hierboven?

Op zoek naar mijn creativiteit tijdens NIMBIN ben ik de afgelopen weken helemaal dichtgeklapt, overspoeld door geweldige dagen vol met leerzame momenten. Hoe vaak ik wel niet met open mond heb staan of zitten luisteren.

Terug in de tijd 

DENK NA

Week 1 tot en met 4 hebben zeer wat indruk gemaakt op mij. De manier waarop ik naar de wereld keek was erg bekrompen. Ik vind overal ergens van, maar waarom? Wat is de reden dat ik zo nodig mijn mening wil geven over iets. Wat wil ik bewijzen met mijn gelijk.

In week 1 leerde ik wat een antropologische blik is, de manier waarop men zich voortbeweegt vanuit zijn of haar natuur. Trekjes die je hebt, automatische of aangeleerde manieren vanuit eigen overtuiging, oftewel, hoe gedragen wij ons vanuit cultuur bijvoorbeeld. Cultuur is voor mij iets wat mij fascineert. Lang heb ik gedacht dat ‘wij’ Nederlanders een hele gekke cultuur hebben. Wat ik merkte in week 1 is dat ergens iets van vinden niet meteen betekent dat iets ook meteen zo is. Om even concreet te zijn neem ik het voorbeeld van ‘Most Interesting Person’. Deze dag ervaarde ik als adembenemend. Samen met Hannah ging ik op pad in de Jordaan. Ik dacht namelijk dat daar echt een bepaalde cultuur zou hangen en we daar de gekste verhalen zouden vinden. Met dit uitgangspunt sprak ik de meest gekke persoon aan die ik op dat moment zag.

We kwamen in gesprek met Timo vanuit mijn vooroordeel dat hij gek was. Zo gek was hij eigenlijk helemaal niet. Hij was zo ontzettend vriendelijk en behulpzaam, hij nam ons mee door de wijk en had zelfs moeite om afscheid te nemen omdat we het zo gezellig hadden samen. Aan het einde van deze dag kwamen we, na een aantal super interessante mensen te hebben ontmoet, uit bij Fietje. Tante Fietje. Een vrouw die ik nooit van mijn leven meer zal vergeten. Al bijna 90 jaar woont ze in de Jordaan, super gastvrij en vol verhalen. Met open mond hebben we naar haar zitten luisteren en heb ik haar in mijn hart gesloten voor altijd. Nooit had ik durven dromen dat dit mijn ervaring zou worden die dag. Ik voelde mij een rijker mens.

Om even terug te komen op de antropologie heb ik gemerkt dat ik erg snel ergens een bepaalde verwachting van heb en daar dan naar opzoek ga, maar waarom doe ik dat? Want ‘de cultuur’ in de Jordaan is ook gewoon de Nederlandse cultuur, misschien niet die wij allemaal zo kennen, maar ja iedere straat is anders. Dat neemt niet weg dat het deel uitmaakt van ‘de cultuur’ in zijn geheel. We leerde dingen over de oorlog van Fietje, we leerden de saamhorigheid en de schoonheid van elkaar zien van Tom, en niet te vergeten leerde ik van Timo dat iedereen gek is op zijn eigen manier, door wat we in ons leven hebben meegemaakt. De manier waarop een vreemde je ziet is lang niet wat er schuilt achter een gezicht.

Door naar week 2.

Afgezien van de trips die we maken is ook een van mijn leerdoelen dat ik wil leren functioneren in een groep. Terugkomend op mijn vooroordelen had ik die ook op bepaalde medestudenten. Ik neem Sam als voorbeeld. De eerste week vond ik iets van alles wat er uit zijn mond kwam. De tweede week zag ik pas wie er schuilde achter MIJN vooroordeel naar hem. Ik kan het super goed met hem vinden en wat is hij een schat van een jongen vol liefde en begrip naar anderen. Ik vond mijn weg met hem en merk dat ik, tot op de dag van vandaag, mij misschien wel het veiligst voel bij hem. Hij kan namelijk heel goed zonder vooroordeel luisteren naar de ander, naar mij. Ik zag hem en hij zag mij. Ik voelde me schuldig dat ik iets van hem had gevonden, want waarom, ik kende hem helemaal niet. Zo zijn er ook anderen die ik juist super tof vond in het begin of juist niet, waarin mijn mening nu ook compleet is veranderd. Ik mag iedereen natuurlijk maar dat wil nog niet zeggen dat we allemaal dikke vette vrienden hoeven te zijn. Ik nam Sam als voorbeeld en ga verder ook geen namen noemen omdat ik het volste vertrouwen heb in het feit dat ik zijn naam wel mag noemen. Onze communicatie is erg open en als ik ergens iets van vind, waar ik dus veel te goed in ben, zeg ik hem dat dus dit komt niet als een verrassing of belediging voor hem. Zo wel, wil ik bij deze mijn bewondering naar hem uitspreken, Sam, je bent een topper! Laat je niet gek maken.

Ik ben aan het brabbelen, even ter zake…

Poging 2 tot week 2!

NIMBIN eiland. Wat een struggle. Hier leerde ik veel van de manier waarop ik heel anders naar de wereld kijk vanuit mijn ervaringen in het leven. Ben ik links, rechts, of nee toch liberaal.. ik ben liberaal. Aldus John Locke. Ik herkende me helemaal in de manier waarop hij de ideale samenleving schetste. De minimalist die ik ben, de verantwoordelijkheid van het leven die ik al jong heb leren dragen schreeuwt liberalisme. Goed om te weten!

Week 2 diende ook de gelegenheid om Karel van de Berg te ontmoeten. Wat een bijzondere man! Hij vertelde over zijn carriere en de manier waarop hij journalistiek bedrijft. Hij liet ons nadenken over het begrip journalistiek, wat is het eigenlijk en wanneer noemen we het dan precies journalistiek. Hoe maak je iets vanuit je eigen creativiteit en wanneer komt dat precies. Dat komt niet, daar begin je gewoon aan! Nu ik dit typ snap ik helemaal waarom ik al die weken helemaal dicht was geklapt. Opzoek naar mijn creativiteit en de manier waarop ik iets op papier wilde zetten, zonder het te doen, was ik aan het wachten op mijn creativiteit. Terwijl, dat heb ik al geleerd, die komt niet aanwaaien, je moet gewoon beginnen! De rest volgt vanzelf. En ja hoor, ik ben inmiddels aan het typen en de woorden blijven maar vloeien, ik denk terug aan de dagen dat ik dingen leerde en lees in mijn aantekeningen wat ik bijna weer vergeten was te onthouden. Autonomie is wat mij dreef tot NIMBIN. Nu even een mooie quote van Mark.

Journalistiek denken is:
Oorspronkelijke vragen en observaties vinden die leiden naar nieuwe of onbekende feiten en inzichten.

Mark van de Berg

Hij liet me denken over MIJN basisvraag vanuit 3 factoren:

  • Een hoger doel
  • Autonomie
  • Meesterschap

Zojuist had hij me geleerd dat creativiteit niet aan komt waaien en je gewoon moet doen om het te ontwikkelen, ik ging aan de slag. Niet nadenkend over de vraag begon ik gewoon te schrijven met het uitgangspunt dat de eerste vraag het niet zou zijn, en misschien de tweede ook niet, maar toch schreef ik ze wel op. De eerste vraag die ik opschreef was: ‘Ik streef naar de uitdaging om eindeloos jezelf te blijven ontwikkelen vanuit kennis en ervaring.’ De tweede vraag die ik opschreef was: ‘Ik streef naar het blijven vragen en vinden van wat ik wil, wat maakt mij gelukkig.’ Uiteindelijk kwam ik tot mijn eindproduct, de vraag waar ik echt achterstond, mijn basisvraag!

Ik streef naar het stilstaan bij de schoonheid van het leven, wat heb je wel?

Farah Zeidan

Van hot naar her ben ik al weer aangekomen bij: WEEK 3.

In week 3 ontmoette ik Jan van de Berg, een journalist en theatermaker. Wat heb ik om hem gelachen, hem bewonderd en met verbazing naar zijn ‘zijn’ gekeken en geluisterd. Hij inspireerde mij met zijn theater, dat spreekt mij wel aan! Lekker alles uitvergroten, dat zei mijn stiefvader altijd: “overdrijven maakt de zaak duidelijk”, en dat is ook zo! Jan heeft hier een kunst van gemaakt, live journalism at it’s finest. Misschien wil ik dat ook wel gebruiken, aangezien ik best wel goed ben in dingen veel groter maken dan ze zijn, maar, dan is het wel duidelijk! 🙂

No responses yet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Neem contact op via:

Email

f.zeidan@student.fontys.nl

Telefoon

+31620252121

Over deze site

Lees alles over mijn belevingswereld tijdens mijn NIMBIN avontuur. Je vindt hier blogs, foto’s, reizen en meer.