Impact maken, wat is dat eigenlijk? In deze periode, genaamd ‘De Impactmakers’ ga ik opzoek naar wat impact precies is. Wat is mijn rol als journalist binnen het maken van impact en hoe wil ik dat bereiken? In dit blog houd ik bij welke ontwikkelingen ik maak in mijn denkproces rondom impact.
Het begint allemaal bij de Kick Off, Gemma vertelt ons wat de komende periode van ons verwacht. Hoe ik het begreep, ofwel interpreteerde, is het de bedoeling dat we onszelf helemaal onderdompelen in het onderwerp waar we impact mee willen maken.
De Balie Amsterdam
De Balie in Amsterdam maakte enorme impact op mij. Niet alleen op mij maar ook op haar publiek. De Balie is een theater waar je Live Journalism kunt vinden. Wij kregen een presentatie over hun meest succesvolle voorstelling van afgelopen januari 2024.
Zij richtten zich op maatschappelijke problemen. Dit keer ging het over de afschaffing van gas in Amsterdamse huizen. De journalist die ons vertelde hierover woonde zelf ook in een wijk in Amsterdam en was persoonlijk betrokken bij deze kwestie.
Na veel onderzoek en een zoektocht naar de mening van de bewoners van deur tot deur kwam zij achter een hoop informatie. Wat speelde er achter de deuren aan de keukentafel? Wat vonden mensen hier écht van?
In het theaterstuk geeft zij op een wat ‘dramatische’ maar duidelijke manier wat er speelt en wat je je daarbij voor kunt stellen. Het publiek waren de buurtbewoners, de projectleiders, de gemeente en andere betrokkenen. Na de voorstelling hield ze een nagesprek waarin veel emoties loskwamen. De impact van deze voorstelling was uiteindelijk dat het hele plan werd stilgelegd. Super veel impact dus!
Wat dit met mij deed was vooral het feit dat ik nooit eerder had gezien hoe ‘écht’ theater iets kan maken. Tuurlijk, het is gespeeld, maar als aanschouwer zit je er middenin. Het geeft je een gevoel, emoties, een duidelijk beeld. Naast het nabootsen van de situatie werd er ook gebruik gemaakt van data en feiten in de vorm van een verteller, de journalist. Dit maakte het niet alleen journalistiek maar ook overzichtelijk. Nogmaals, ik was zeer onder de indruk en vooral heel geïnteresseerd in deze vorm van journalistiek. Petje af.
FOAM
Na de Balie heb ik gekozen voor een bezoek aan het museum FOAM. Ik was hier al eerder geweest tijdens NIMBIN. Vandaar dat dit museum mijn voorkeur had. Het is een mooi en modern museum waarin ik wederom onder de indruk raakte van de aanwezige exposities.
Toen ik aan deze expositie begon liep ik binnen met het idee: ‘Ugh, ik moet niks hebben van AI, ik ben meer van de menselijke kant van journalistiek.’ Deze expositie van Paulo Cirio maakte zeer veel impact op mij en liet mij inzien dat met behulp van AI je dingen kunt bereiken binnen de journalistiek die je zonder deze technologie niet zou kunnen. Hij geeft weer hoe duister deze technologie kan zijn en hoe ver je kunt gaan. Er is geen privacy meer. Ondanks dat het gaat over technologie gaf het mij een heel ‘menselijk’ gevoel. Zie hier AI en het ware gezicht van technologie.
(on)Macht en ongelijkheid in en door data
Expertbegeleiding, Inge Beekmans
Deze expertbegeleiding heeft mijn ogen doen openen over het gebruik van data. Bij het woord ‘data’ sluit ik meestal al af. Rekenen was nooit mijn beste vak en gebruik ik liefst alleen wanneer het over geld gaat. Maar helaas is het in de journalistiek onvermijdelijk om te gebruiken. Dat is wat ik dus ook leerde van Inge. Zij liet ons op een simpele manier zien hoe je data sets kunt bekijken en hoe je die informatie kunt lezen. In eerste instantie keek ik ook naar de data set alsof ik alleen maar cijfertjes zag en er geen wijs uit kon halen. Maar door langer te kijken en rustig mijn tijd te nemen om te zien waar het nou eigenlijk over ging kwam ik tot de ontdekking dat dit over mensen gaat! Dus toch.. data kan ook menselijk zijn.
De data set die ik als voorbeeld wil nemen is er eentje van het CBS. De vragen die wij hierbij kregen waren: ‘wat mis je in deze gegevens’ en ‘wat valt je op’.
Waar ik me het meest over verbaasde was dat het mij vrij snel opviel dat de 75+’ers hun gezondheid hetzelfde ervaren als mensen met een laag onderwijsniveau. Dit zou zeker iets zijn waar ik iets mee zou kunnen doen, waar ik over zou kunnen schrijven of waar ik in ieder geval verder onderzoek naar zou kunnen doen.
Voor het eerst binnen deze opleiding besefte ik me pas hoe belangrijk het is om data te kunnen analyseren en dat dit bijna niet te vermijden valt binnen mijn vak. De rol van data is van enorm belang als je met feiten wilt komen, als je gaten wilt ontdekken of wanneer je inzicht nodig hebt. En daarnaast, data is eigenlijk super interessant.
Coaching diversiteit en inclusie
De vraag die ik heb opgeschreven tijdens deze coaching is: “Ben ik divers en hoe zal dat mijn werk beïnvloeden?”
Tijdens deze coaching ben ik erachter gekomen hoe divers ik eigenlijk ben en hoe ik in grote maten afwijk van de ‘standaard’. We moesten gaan bespreken wat de verschillen en overeenkomsten waren aan de tafel waar je aan zat. Los van het feit dat dit een hele verbindende opdracht was, week ik in zo goed als alle onderwerp af van de andere studenten bij mij aan tafel.
- Ik woon niet meer bij mijn ouders, de rest nog wel.
- Ik werkte niet in de horeca, maar als tandartsassistente.
- Ik ben niet helemaal Nederlands, maar half Egyptisch.
- Ik ben moslim, de rest was niet gelovig.
Nu begint alles wel met ik en vind ik dat een raar gezicht, want er waren ook zeker wel overeenkomsten natuurlijk, zoals dat we allemaal wonen in de stad waar we zijn geboren. Wat ik overigens een bijzondere vond!
Maar even terug op de diversiteit en hoe dat mijn werk zal beïnvloeden. Natuurlijk heeft dat invloed, het is niet voor niks dat ik ambieer om Midden-Oosten correspondent te worden, mijn ambities zijn om de polarisatie richting de islamitische cultuur binnen Nederland aan te vechten. Dit zijn dingen die ik zie en ervaar in mijn omgeving. Dit zijn dingen die mij bezighouden OMDAT ik die diversiteit draag en misschien wel meer betrokken ben, maar ook overtuigd ben dat ik beide kanten ken en daarin misschien een voorsprong zal hebben. Mijn diversiteit maakt mij tot wie ik ben en dat is iets wat mij drijft om journalist te zijn, en waar er maar één van is. Oftewel; mijn diversiteit beïnvloedt mijn keuze voor en in dit vak.
Impactmaker met kunst
Expertbegeleiding, Matthijs Bosman
Tijdens deze expertbegeleiding was ik zo onder de indruk! Matthijs had een goed verhaal, bouwde dit goed op en liet zien dat hij echt wist hoe je impact moet maken op je publiek.
Eerlijk gezegd zou ik een hele blog kunnen schrijven alleen al over zijn verhalen maar dat wordt te langdradig. Wat ik wil benadrukken is dat hij de opdracht kreeg iets te maken voor een wijk in Limburg. In deze opdracht was hij vrij om te maken wat hij zelf wilde, zonder grenzen. Het enige waar hij aan moest voldoen is dat de hele wijk het ermee eens zou zijn.
Zijn plan was al klaar, dit hoefde hij alleen nog maar te presenteren aan de wijkbewoners. Appeltje eitje, dacht hij. Achteraf bleek dat niet zo en stonden de bewoners helemaal niet open voor ‘kunst’ in de wijk. Uiteindelijk heeft hij zijn eigen plan volledig laten vallen en is gaan luisteren naar deze bewoners. Wat betekende deze wijk voor hen? Wat maakte dit zo persoonlijk en waar zat de verbinding? Door naar ze te luisteren kwam hij erachter wat zij graag wilden en heeft hij iets gemaakt waar de hele wijk blij mee is. Iets wat bij de wijk past, wat hen verbindt en wat ze bij wijkfeesten en bijzondere evenementen gebruiken.
Wat ik hier zo mooi aan vond is dat hij zichzelf volledig heeft ondergedompeld met de aanwezigheid van de wijkbewoners om zo te achterhalen wat zij eigenlijk wél wilden. Hij is de kunstenaar maar zij zijn zijn kunst. Zij zijn wat dit kunstwerk representeert.
Nog kort een ander voorbeeld!
Het kasteel in Geldrop. Een monument wat je kunt bezoeken. Een tuin waar je een heerlijke wandeling kunt maken. Een plek waar mijn moeder trouwde.
Dit kasteel wordt nog maar weinig bezocht. Matthijs wil weer leven in de brouwerij, en dat heeft hij letterlijk gedaan! Hij besloot om samen met zijn gezin te gaan verhuizen, hij ging in het kasteel wonen. Door een meesterlijke smoes kreeg hij dit voor elkaar. Onmiddellijk kreeg het kasteel publiciteit en bezoekers. Want wanneer maak je het nog mee dat een kasteel bewoond wordt, en ook nog eens bezocht kan worden. Dat is uitzonderlijk. In plaats van reclame te maken voor het kasteel zorgde hij ervoor dat mensen uit zichzelf wilde komen kijken.
Hier moest natuurlijk ook een einddatum aan zitten dus besloot hij een feest te geven. Alle buren van het kasteel waren uitgenodigd. En iedereen die wilde komen kijken kon komen kijken. Er stond namelijk een grote tribune voor het kasteel waar je kon kijken naar het feest. Een moment wat de geschiedenisboeken in zal gaan.
Door uit te gaan van wat zijn publiek wil, maakt Matthijs ontzettend veel indruk en impact. Ik merk dat ik moeite heb om woorden te geven aan zijn manier van werken. Zonder echt iets te maken, maakt hij toch kunst én impact. Ook op mij.
In week 3 kom ik eindelijk van de grond. Het woord ‘impact’ begint in te dalen en ik krijg een schop onder mijn kont van Jos. Het wordt hoog tijd dat ik ga beginnen met schrijven, dat ik mensen ga bellen en afspraken ga maken. Met wie wil ik spreken en wat wil ik van hun weten? We willen ‘iets’ maken over TBS. Tijdens NIMBIN zijn Adája en ik bij de Woenselse Poort geweest in Eindhoven, wat veel impact op ons maakte. Met het gevoel dat wij daar in gesprek zouden gaan met een TBS’er waren wij licht gespannen. Na afloop van het gesprek stonden wij daar compleet anders in.
We hadden de opmerking gekregen dat ‘wij als journalisten’ ook gevaarlijk waren, en zij ons zo zagen. Zoiets hadden we niet voor ogen gehad. Wij? Gevaarlijk? Ja, onze woorden en publicaties kunnen zeker van impact zijn. Klik hier voor mijn blog over de Woenselse Poort.
Dit keer wilde we gaan kijken naar de andere kant. Wat verwachten zij van ons? Wat kunnen wij doen voor hun. Vastberaden om nog eens met een TBS’er in gesprek te gaan wilde ik een afspraak maken bij de Woenselse Poort. Ik had de contactgegevens nog van de toenmalige contactpersoon en ging hem bellen. Ik merkte op aan ons gesprek dat hij een beetje om de afspraak heen draaide. Hij ging niet in op mijn vraag en gaf me het advies om eens contact op te nemen met TBS Nederland. Daar heb ik gebruik van gemaakt en heb hen een bericht gestuurd. Hier heb ik helaas tot op de dag van vandaag nog geen antwoord op gekregen.
Vanuit het verzoek van mijn redactieleden en een docent heb ik nogmaals contact opgenomen met de contactpersoon van de Woenselse Poort. Dit keer heb ik concreet de vraag gesteld: “Kunnen wij langskomen en in gesprek gaan met een in TBS gestelde?” Het antwoord daarop was: “Ja hoor dat kan.”
Na een hoop berichten en uiteindelijk mails over en weer te hebben gestuurd voor het vinden van een datum kwamen we tot de conclusie dat het niet ging lukken. De contactpersoon toch wilde afwachten tot 11 oktober, de ontmoetingsdag Recht van spreken in Eindhoven. Vanuit daar zouden we een samen in gesprek gaan en nog zien of er datum geprikt kon worden. Oftewel; ik was nog geen centimeter verder voor mijn gevoel.
Vanuit daar heb ik nog contact gehad met een collega van deze contactpersoon. Daarmee kreeg ik een datum geprikt, eindelijk! Vervolgens ging zij in overleg met de huidige contactpersoon en stelde ze mij weer exact hetzelfde voor om het toch even uit te stellen tot de ontmoetingsdag Recht van spreken. Dit contact met de Woenselse Poort heeft mij 2 weken gekost en nergens gebracht.
Om eerlijk te zijn heeft dit mij best wel op een pauze gezet. Tijdens de correspondentie zijn er wat belerende dingen gezegd en voelde ik mij persoonlijk aangevallen. Dat is natuurlijk niet nodig, maar goed, ik ben ook maar een student, een mens.
Coaching Jos en Lindy, moreel compas
Tijdens deze coaching spreken we over objectiviteit. Wat is dat eigenlijk? We kwamen klassikaal tot deze punten:
- benadrukken van feiten
- geen ‘ik’ in jounalistiek
- zakelijk schrijven om betrokkenheid te vermijden
- afwisseling van bronnen en perspectieven
Een ander woord voor objectiviteit kan zijn:
- transparantie
- moral clarity
Goed, de vraag die ik na deze les heb opgeschreven voor mezelf is: Hoe zit het met mijn morele kompas?
Na aanleiding van de correspondentie die ik hierboven heb beschreven denk ik te weten wat dat voor mij betekent. Dat wil niet zeggen dat ik dat helemaal onder controle heb overigens, maar dat ik wel weet waar ik kan leren binnen mijn rol als journalist. Na het voorval heb ik namelijk echt een nacht wakker gelegen door de manier waarop deze contactpersoon met mij omging; als een journalist. Niet als een student, niet als een nieuwsgierig mens wat letterlijk een stem wil geven aan hen die ik het gun. Zo zag hij dat niet, en dat kan ik begrijpen. Hij, en ook in TBS gestelden, zijn schuw voor journalisten door de beknoptheid waarin wij soms een situatie kunnen schetsen, puur gebaseerd op feiten.
Tussentijdse evaluatie
Zojuist heb ik feedback ontvangen van Sita. Zij heeft mijn blog gelezen en vond hem lekker weglezen. Maar de vraag die bij haar naar boven kwam was: “Maar wat is dan precies de conclusie? Waar is het antwoord op leeruitkomst 1?” Tja, zo ver was ik dus nog niet, maar ik heb natuurlijk al een hoop bronnen aangehaald en beschreven. Waar het nu dus op neer komt is of ik ook het verband kan gaan leggen tussen wat ik heb geleerd in deze periode en wat dat voor mij betekent, hoe ik dat wil meenemen in het zijn van een journalist, welke rol wil ik aannemen?
De reden dat ik journalist wil worden is dat ik uit twee totaal verschillende werelden kom. Een oer Hollandsch gezin met stamppot en gehaktballen als avondeten, op woensdag macaroni, met kerst naar de kerk, met pasen een ontbijt, in de zomer naar de camping een dorp verderop en op zondag naar opa en oma. Ik kan zo nog wel even doorgaan. Aan de andere kant had ik een vader die de Koran voor me zong voor het slapen gaan, ik altijd keek hoe hij zijn gebed verrichtte, jongens en meisjes gescheiden werden, vrouwen enorm hecht waren met elkaar, henna feest de dag voor de bruiloft, eten met je rechter hand. Twee totaal verschillende werelden, waarin mijn Nederlandse wereld weinig tolerantie toonde voor mijn Arabische wereld, die ik vervolgens uit het oog verloor. Ik zette me af van de Arabische wereld en leefde voort in de Nederlandse cultuur. Tot het moment dat die wereld wegviel, en ik toch nieuwsgierig bleef naar dat waar ik me tegen had afgezet. Dit is een verhaal op zich maar wat ik hiermee wil zeggen is dat ik die wereld compleet ben gaan ontdekken en me net zo thuis voel daar als hier. Ik ken beide en heb me breed georiënteerd.
Sorry, veel gebrabbel en weinig conclusie. Bloggen is voor mij ook gewoon woorden kots. Maar wat ik hiermee wil aantonen is dat ik met deze achtergrond ook misschien wel heb gekozen om journalist te zijn. Om diversiteit te bieden, om een ruimere blik te geven. Laatst verwoorde ik het in het Engels: “I want to be a journalist trying to put words on some subjects that more people should be aware of. Not only for the rich and well read but also for them who deserve to be involved.” Op een of andere manier kon ik het beter verwoorden in het Engels.
No responses yet